ABDEST NASIL ALINIR? KURAN’DA VAR MIDIR?

                Kuran da avret yeri için ‘’sev’e’’ kelimesi geçer. Sözlükte ‘’kötü, fena, çirkin’’ manasına gelir. Araf (7) 22. ayetinde ağaçtan tadınca; her ikisine avret yerleri görünmüştür. Onlarda cennet (bahçe) yaprakları ile burayı örtmüşlerdir.

                Ayetten anlaşılacağı üzere, kadın ve erkeğin avret yeri aynıdır. Yaprakla kapatılacak kadardır. Buralar kadın ve erkeğin; önü ve arkasıdır.

                Elbise giymenin temel gayesi; avret yerinin kapatılmasıdır. Bunu Araf (7)-26. ayetten anlıyoruz.

Araf (7)-22 Ağacın meyvesini tattıklarında avret yerleri kendilerine göründü ve üzerlerini cennet yaprakları ile örtmeye başladılar.

Araf (7)-26 Ey Âdemoğulları, size çirkin yerlerinizi örtecek elbise indirdik. 

Cilbab kelimesinin geçtiği Ahzab (33) 59. ayette ‘’dışarı çıktıklarında ya da dışarı’’ diye bir kelime geçmediği halde neredeyse tüm meal ve tefsirlerde, ayete bu kelimeler eklenmiştir.  Bunu yapmalarının nedeni ise nüzul sebebi olarak hür, cariye ayırımının yapılmasını; delil olarak göstermeleridir.   

                Hâlbuki cariye, hür ayırımı başörtüsü ile yapılmaktadır. Bu da ASURLULAR’dan bu yana bilinmektedir. Asurlularda hür kadının başını örtmesi, cariyenin açması kanunla belirlenmiştir. Yapmayanın cezası vardır. Yani cilbab ile bu ayırım yapılamaz.

                Dinin tek kaynağı olan KURAN bunun cevabını verir. Nur (24) 60. ayette neredeyse tüm meal ve tefsirlerin dış elbisesi diye çevirdikleri kelime; ‘’SİYAB’’ kelimesidir.  Siyab kelimesi ‘’elbise, giysi’’ manasındadır. Dış örtüsü, dış elbisesi değildir.

                Cilbab; normal giyilen giysidir. Dış örtüsü, dış elbisesi değildir.

Tevrat ve İncil de kadın ya da erkeğin başını örtmesini emreden bir emir yoktur.  Yahudi ve Hristiyanların başını örtmesinin nedeni din adamlarının dine sonradan soktukları emirlerdir.

                Başörtüsü Asurlulardan bu yana; Antik Yunan, Roma ve diğer medeniyetlerde de vardır. Başörtüsü statü belirtisi,  hür olduğunun anlaşılması, evlilik alameti, evliliğe sadakatin göstergesi gibi birçok nedenle kullanılmıştır.

                Nur (24)- 31. ayette ‘’humur’’ kelimesi geçmektedir. Arapça ‘’içki, örtü, başörtüsü, üstlük, car giysisi, peçe, sarık’’ manalarına gelir. Bir şeyi örten, gizleyen her şeye bu kelime kullanılır. Ayette ‘’cuyub’’ kelimesi geçmektedir. Cuyub kelimesi  ‘’Cep, yaka, elbisenin önü, gerdanlık, kalp, göğüs’’ manalarına gelir.

                Bu iki kelime beraber değerlendirildiğinde kadınların göğüslerini örtmeleri emredildiği anlaşılacaktır. Kadınların ziynetlerinin göğüsleri olduğu da anlaşılacaktır. Kendiliğinden görünende hatlarının belli olmasıdır.

                Ziynet yerinin avret yerinden başka bir yer olduğu Nur (24)-58. ayetten anlaşılmaktadır. Nur (24)-31 ayette çocukların ziyneti görmesinde bir sakınca yokken; 58. ayette belli zamanlarda izin istemeleri emredilmektedir. Bu iki ayetin ışığında; ziynet yeri avret yerinden başka bir yerdir. 

                Ayrıca Nur (24)-60 ayette nikâh ihtiyacı kalmayan kadınların ziynetleri açığa çıkarmadan, elbiselerini çıkarabilecekleri geçmektedir. Tüm bu ayetlerin ışığında kadının ziyneti göğüsleri olup onu örtmesi emredilmektedir. Bununla beraber; bu örtmenin üzerine bir giysi de giymesi emredilmektedir.

                ‘’Ziynetleri bilinsin diye ayaklarını yere vurmasınlar’’ emri mecaz manada olup;  göğüslerini kapatsalar da, buna dikkat etmeleri, hatlarını ortaya çıkarmamaları emredilmektedir.

                Nisa süresi 43. ayette cünüp iken yıkanıncaya kadar namaz kılmamamız emredilmektedir. Burada ‘’teğtesilu’’ kelimesi geçmektedir.  Kelimenin aslı ‘’ğasele’’ olup ‘’yıkanmak, banyo yapmak, kiri gidermek, temizlenmek’’ manalarına gelir.  Ayette bir abdestten bahsedilmemektedir. Çünkü ayette sarhoş iken ne dediğini bilinceye kadar namaza yaklaşmayın emri de geçmektedir.

                Ayette bize cinsel ilişki sonrası yıkanmamız emredilmektedir. Özel bir yıkanma şekli geçmemektedir.  Dinde aşırı gitmemeliyiz. Verilen emri olduğu gibi, en iyi şekilde yerine getirmeliyiz.  Bunu Bakara süresindeki Yahudilere emredilen inek kesme emrinden anlayabiliriz.

Onlara emredilen herhangi bir ineği kesmeleriyken; kendileri işi zorlaştırmışlardır.  Bunun sonuçlarına da katlanmışlardır. Ayetlerde bize kitap ehlinden bahsedilmesi; bizim de aynı hatalara düşmememiz içindir. Ancak maalesef biz aynı hatalara düşmüşüzdür. 

                Emir de yıkanın deniyorsa, yıkanmalıyız. Yanına ekstra bir şeyler koymamalıyız.

Nisa (4)-43 Ey iman edenler! Sarhoş olduğunuz zaman ne söylediğinizi bilinceye kadar ve cünüpken, yolcu olmanız dışında, yıkanıncaya kadar, namaza yaklaşmayın.

Bakara (2)-67 Musa kavmine: “Allah, bir inek kesmenizi emretmektedir” demişti. Onlar: “Bizimle alay mı ediyorsun!” dediler. O da: “Cahillerden olmaktan Allah’a sığınırım” dedi.

Bakara (2)-68 “Bizim adımıza Rabbine dua et, bize ineğin nasıl olduğunu açıklasın” dediler. Musa, “Allah diyor ki, o ne yaşlı ne de körpe; ikisi arasında bir inektir. Artık size emredileni yapın” dedi

Nisa (4)-171 Ey kitap ehli, dininizde aşırı gitmeyin ve Allah hakkında hakkı söyleyin.

Maide (5)-77 De ki: ‘Ey kitap Ehli, haksız yere dininizde aşırı gitmeyin.